Open Talks: S+ Evenementen met Poseidon

In deze serie ga ik in gesprek over thema’s rondom liefde, non-monogamie en open relaties. Om ervaringen en verhalen te verzamelen. Elk individu en relatie heeft zijn eigen kracht in relatie tot het aangaan en onderhouden van relaties, en die wil ik onderzoeken.

In dit gesprek praat ik met Poseidon over zijn ervaringen omtrent S+ evenementen. Hij creëert diverse ruimtes binnen S+ events , maakt sculpturen en bied unieke ervaringen aan bezoekers. In de playrooms gebruikt hij shibari en licht als middelen om rituelen tot leven te brengen.

Open talks. Het gesprek:

“Ik kende de context niet, of ik had me misschien iets anders voorgesteld. Ik had misschien wel valse verwachtingen. Van het soort evenementen en hoe dat zou zijn.

Ik denk dat wat ik vooral gevonden heb, een heel stuk verbinding met mezelf is. Bij mezelf kunnen blijven bij het zien van alle energiestromen. Ik heb geleerd niet overal in mee te gaan, niet overal ja op te zeggen. 

Die verbinding met mezelf heeft ervoor gezorgd dat ik nu veel beter weet hoe ik hierin moet stappen, en hoe ik ruimte kan maken voor iemand die hier nog geen ervaring in heeft. Om ervoor te zorgen dat die zich veilig voelt.”

Op dat laatste gaan we zo in. Eerst die energiestromen. Moet je ervaring hebben om dat te leren of kun je dat ook vanaf het begin al aanvoelen? 

“Dat kan je helemaal van begin af aan al aanvoelen.”

Hoe kunnen mensen, die hier nieuw in stappen, dat navigeren?

“Als mensen er nieuw in stappen, is het belangrijk dat ze eerst bij zichzelf gaan kijken. Wat ze nodig hebben. Wat ze willen ervaren. Daarna kunnen ze met hun partner praten en kijken wat die wil.”

Dus je zegt eigenlijk: eerst bij jezelf inchecken over je verwachtingen voordat je er met je partner voor gaat zitten?

“Ja, absoluut.”

Wat geeft dat?

“Dat geeft een aantal inzichten over waar jouw behoeftes op dit moment liggen. Dat is wat anders dan de energiestromen die er zijn.”

Wat bedoel je daarmee?

“Er spelen allerlei dynamieken in een ruimte waar seksueel van alles mag en waar veel mensen allemaal op een andere frequentie zijn ingestemd.” 

Die mensen willen allemaal andere typen dingen.

“Ze willen andere ervaringen en zijn fysiek ook andere dingen aan het doen. Ook als iemand in de ruimte misschien niet in connectie staat met iemand anders, maar wel met zichzelf, heeft die een bubbel.

Het is een dans. Je kiest ervoor om in je eigen ritme te blijven dansen. Misschien zoek je iemand die even met jou wil dansen. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je daar een verwachting van hebt. 

Uiteindelijk zal het vasthouden aan verwachtingen je ervaring alleen maar belemmeren. Juist openstaan voor de ervaring van het hier en nu, zoals bijvoorbeeld wanneer er iemand is waar je geen aantrekking mee hebt, maar wel een moment van connectie mee deelt.”

Is het niet een beetje paradoxaal dat je zegt dat het goed is om vooraf na te denken over wat je wil, het daarmee vastzet en dan vervolgens geen verwachtingen meer mag hebben van het evenement? Hoe zie je dat? 

“Dat is een hele goede vraag. Op het moment dat jij en je partner verwachtingen uitspreken, kom je erachter of je dit met z’n tweeën wil ervaren of meer autonoom, elkaar de vrijheid gevend.

Ook moet je meer teruggaan naar wat die verwachtingen zijn. Zijn die verwachtingen iets seksueels of zijn die een bepaald gevoel willen ervaren? Bij iets seksueel kun je niet dicteren hoe iets moet gebeuren.

Op een sekspositief feest, staan mensen open voor connectie. Op het moment dat je gaat spelen met die energie, doe je dat met iedereen – niet alleen met mensen die je aantrekkelijk vindt of waar je allemaal fantasieën over hebt. Dit doe je in plaats van heel gericht te zoeken naar hoe je je eigen plezieren kan verwezenlijken.”

Zou je wat meer willen delen over dat spelen?

“Het is eigenlijk een soort dans die je maakt met je eigen gevoel. Soms voel je je op je plek bent en soms ongemak voelt. Op zulke momenten weet je misschien niet precies hoe je je voelt.

Als ik één ding kan meegeven, is het dat je speelsheid moet omarmen. Door speels te zijn, verzacht je je verwachtingen en merk je dat je vanuit speelsheid veel makkelijker kunt verbinden. We zijn opgegroeid met het spelen van spelletjes, waarbij het doel vooral de fun was. Ik denk dat we terug kunnen naar die benadering, waarbij we kunnen verbinden zonder een specifiek doel voor ogen te hebben.

Dit geldt niet alleen voor mensen met wie je romantische of seksuele connecties wilt aangaan, maar ook voor iedereen in de ruimte. Wanneer je die speelsheid deelt, kun je tot onverwachte connecties komen. Dit is een mooie aanvulling in de playroom.”

Heb je een voorbeeld van speelsheid inbrengen?

“Recentelijk had ik een ervaring op een tempel evenement. Tijdens een check-in met een meisje, kwamen er verschillende vrouwen bij onze groep. In totaal waren we met vijf vrouwen. Toen maakte iemand een grapje en vroeg: “Wat voor rollenspel wil je doen?”. We waren net klaar met de check-in. Ik zei: “ik wil dat ik een bank ben en dat jullie een paardrijwedstrijd aan het kijken zijn”. Ze gingen letterlijk op me zitten en deden alsof ze aan het paardrijden waren. Het was heel grappig, niet bepaald comfortabel, en het was totaal niet seksueel.

Daarna transformeerde ik in een zeehond, en de vrouwen waren een rescue team dat me van de ene kant van de playroom naar het ‘water’ moest brengen. Op dat moment kwamen er nieuwe mensen binnen die nieuwsgierig waren naar wat er aan de hand was in de playroom. Terwijl ik als zeehond werd afgevoerd, moest iedereen lachen, en dat vond ik zelf ook heel erg grappig.”

Waar heb je het loslaten van verwachtingen geleerd, of wanneer had je dit door? Kun je je dat herinneren? 

“Ja. Door inzichten. Door gesprekken met mijn partners. Door op elk moment te kiezen voor hoe we in de ervaring staan, wat we op de dag van het evenement willen, en wat we willen meemaken. Dat kan bijvoorbeeld de workshop zijn, de muziek waarop we willen dansen, kneuterig bij het kampvuur zitten, of een poosje in de playroom zijn.”

Heb je het vroeger op een andere manier gedaan, buiten het hier en nu?

“Ik wilde bepaalde ervaringen hebben, want daar kwam ik toch echt voor. Ik wilde een trio ervaren, of ik wilde met die persoon zoenen. Al die verwachtingen hebben – ik merkte dat dat niet werkte. Die heb ik dus naast me neergelegd.

Ik ben veel meer met de ruimte gaan spelen, en met de ruimte spelen heeft meer verdieping gegeven. Op momenten dat ik me misschien een beetje alleen voelde omdat ik dacht: ‘o nee, nu kan ik even niets doen,’ ben ik door veel processen heen gegaan. 

Als je in een orgie bent waarin door facilitators verzocht wordt natuurlijk door de ruimte te lopen en contact met mensen te maken, leer je ongelooflijk veel over jezelf. Over je behoeften en grenzen. Als iemand waarmee je eerder contact had je nu niet aankijkt, kan dat als een afwijzing aanvoelen.

Het is een proces geweest. Ook met falen. Ook met mezelf kwijtraken door te veel ja te zeggen en daar uiteindelijk niet helemaal blij mee te zijn. Te denken dat ik niet per se seks had moeten hebben met diegene. Dat het me niet echt heeft opgebouwd, en me eigenlijk meer energie heeft gekost dan ik daaruit haalde.”

Je gaat de ervaring door en ontwikkelt een manier om er doorheen te bewegen. Als we nu even terug gaan naar met sekspositieve feesten met een partner, wat zijn je lessen daarin dan geweest? Hoe pak je dat nu aan, ten opzichte van toen? 

“De afgelopen ervaring staat me bij. Zij was nog nooit naar een evenement geweest zoals deze. Wel evenementen die sekspositief waren, maar voor één avond of één nacht waren. We hadden elkaar letterlijk drie keer op dates gezien en zijn toen met elkaar naar het festival toe gegaan – wat direct negen dagen was. 

Het was een behoorlijk grote ervaring, gezien we nog nooit echt langere tijd met elkaar hadden besteed. Voor het gaan en voor het meevragen heb ik duidelijk uitgelegd wat het was en wat te verwachten. Ik maakte een container voor haar zodat ze zich vanaf het begin van het evenement tot het teruggaan veilig zou voelen. 

We maakten afspraken. Bijvoorbeeld over het meenemen van iemand naar onze slaapplek. Daarover moesten we het eens zijn. Een slaapplek is voor ons beiden een safe space.

We hadden afspraken over verbinden met anderen in workshops. Als we met z’n tweeën in een playroom waren om een connectie te maken, was de afspraak dat de ander altijd welkom was en uitgenodigd werd. Zo sloten we elkaar niet buiten. 

Dat werkte voor ons heel goed. In andere relaties heb ik andere afspraken gehad.”

Die afspraak heb je ook gehad, dat je losse connecties mocht hebben.

“Ja. Als zij bijvoorbeeld was gaan slapen, was het oké als ik met een ander was. De afspraak was wel dat zodra zij er weer bij was, onze eerdere afspraken weer golden. 

Wat ik nog wil toevoegen is dat je, op het moment dat je ervoor kiest die verbinding niet samen aan te gaan, je ervoor kiest het alleen te doen en je eigen pad op te gaan. Als je je eigen pad opgaat, kies je ook voor een zekere disconnectie met de partner waarmee je daar bent. Daar moet je mee kunnen dealen.”

Als je afspraken maakt, hoe pak je dat dan aan? Leg jij gewoon jouw voorstel neer of brengt een ander ook in wat voor hen fijn is? Hoe gaat zo’n gesprek?

“Het ligt een beetje aan hoe ervaren de partner waarmee ik er naartoe ga is. De afgelopen keren heb ik alle voorstellen gedaan. Ook als ik merkte dat er iets speelde, iets aan haar las wat een trigger kon zijn of zelf iets voelde. Ik voel me verantwoordelijk het direct aan te kaarten en erover te praten. Daar reageerden zij eigenlijk altijd goed op. 

Een keer werd ik buitengesloten door de rug te krijgen van iemand. Dat merkte zij dan op. Ze haalde me er toch nog even bij, zodat ik er niet zo naast lag. Later praatten we er even over.” 

Ze besloot het meteen te bespreken.

“Ja, we kiezen ervoor om in verbinding te blijven, zodat het niet zo is van: jij moet jezelf maar vermaken. Dat kan ook, als je die afspraak hebt. Als ik dan bijvoorbeeld met iemand aan het praten ben, wil ik dat gewoon kunnen.”

Raad je aan dat vooraf te bespreken of kan dat ook gewoon het ene moment het één zijn en het andere moment het ander? 

“Ik denk dat je dat nog even moet bespreken wanneer je nog bij je tent of slaapplek bent. Het is goed om van tevoren grenzen aan te geven. Wat je wel en niet fijn vindt. Die moet je echt respecteren. 

De grenzen van je partner zijn absoluut heilig. Daaraan tornen kan gewoon niet. Daar heb je een check-in op een ander moment voor nodig. Op het moment dat we een tempel instappen, op het moment dat we in verbinding zijn, zijn dit onze normen die gelden.”

En kan je in the heat of the moment nog afspraken veranderen?

“Dat zou ik niet doen. Ik denk dat dat teveel ruis en onduidelijkheid kan creëren. Je moet van tevoren je verwachtingen als hypotheses uitleggen en dan kan kijken hoe je partner daarop reageert. Daarna laat je de verwachtingen los, maar dan weet je in ieder geval of je partner daar wel of niet oké mee is.

Op het moment dat je misschien dit al jaren met elkaar doet is het misschien een ander verhaal. Zelfs nu als ik met iemand naar een evenement toe ga en we zijn allebei ervaren hierin, dan nog zou ik dat niet op het moment zelf doen.”

Heb je ook weleens gehad dat mensen heel erg verschillen in verwachtingen? 

“Ja, zeker.”

Heb je daar tips voor? Hoe heb je dat dan toen aangepakt? 

“Als we er te erg in verschillen en er jaloezie komt spelen, is het misschien niet het juiste moment om samen naar een ruimte als deze te gaan, omdat deze ruimte voor een van de twee heel confronterend wordt. Tenzij diegene daarvoor open staat. 

Je kunt je afgewezen voelen of het gevoel hebben er niet bij te horen. Mensen lachen. Mensen vrijen. Er zijn zoveel energieën. 

Als je merkt dat je je afvraagt of je de enige bent die geen plezier heeft, je je de enige vreemde eend voelt, dan is het beste wat je kunt doen: kijken wat de ruimte nodig heeft. Misschien is het een karaf met water bijvullen. Misschien is het wat rechtzetten. Misschien is het, als er druiven zijn, deze laten rondgaan. Probeer iets te verzinnen waardoor je wat bijdraagt aan de ruimte. Daarmee kom je in je eigen flow. 

Als jij met de ruimte speelt, speelt de ruimte ook met jou. Zo kom je weer in verbinding.”

Mooi, ja. Zijn er nog dingen waarvan je denkt dat men dat echt moet weten, die we nog niet aangeraakt hebben?

“Dan moet ik even goed nadenken. Ja, ik heb er eentje.

Soms komen mensen die er nog niet zo bedreven in zijn aan met een hele lijst aan verwachtingen en dingen die ze willen ervaren, van orgies in olijfolie tot trio’s en andere hete dingen.

Daartegen wil ik zeggen dat je, wanneer je de verzachting in gaat, meer kan ervaren. Er zit een limiet aan hoe diep je de dingen kan ervaren en hoe hard je kan drukken. Open je zintuigen. Kijk naar de subtiele verschillen bij een lichte aanraking.”

Mensen vol met verlangen en verwachtingen zitten, zou je ze dus zeggen: het is oké dat je die hebt, maar probeer de vertraging. 

“Probeer de verzachting en probeer het met vertraging. Dan komt het vanzelf op je pad. Inderdaad. Op een gegeven moment, als de tijd aanbreekt, gaat die sappige tv echt wel plaatsvinden.”